In april van dit jaar mochten wij een paar weken in Miloso zijn. Deze keer ging er familie mee, mijn zus Herma, nichtje Marjon en haar vriend Leroy. Op verzoek van de plaatselijke bevolking hebben we mee kunnen werken om de watervoorziening in het dorp Miloso te verbeteren.
Om een hele watervoorziening aan te leggen in een paar weken tijd is een goede voorbereiding nodig. Daarom hebben we voor onze komst contact gehad en een lijst opgesteld met wat er allemaal moest gebeuren. Toen we aankwamen waren we erg onder de indruk. Bijna alle voorbereidingen waren uitgevoerd, zo was er een bron geslagen van 60 meter diep, een pomphuis gebouwd en al ruim 400 meter geul gegraven voor de leidingen. Petje af, dit is hard werken want het is hakken in rode droge en harde grond.
Het aanleggen van de waterleidingen deden Leroy en Egbert samen met een club van 6 mannen die zich de ”plumbers” noemden. De werkdagen begonnen meestal rond 8 uur, na een kopje koffie of thee. In de middagpauze was er tijd om samen te eten en verhalen uit te wisselen. Lunch bestond bijna altijd uit Shimaeen stevige bal van maismeel met de groente die toevallig die dag op de markt in aanbod was, meestal kool. Tijdens het eten delen we verhalen vanuit Nederland en hun vanuit het leven in Miloso. Mooi om zo met elkaar te kunnen delen en te leren van elkaar. Tijdens het werken en samen eten hebben we veel plezier gehad. Met name Francis een van de plumbers was een gangmaker. Als het eten klaar was zei hij altijd ‘‘lekker lekker’’ en Dennis zei bij mooie en gezellige momenten vaak ‘‘Mooi man’’.
Uiteindelijk hebben we een waterpomp geïnstalleerd, waterleidingen gelegd en toiletten met watercloset en douches aangesloten. Daarnaast zijn er op het terrein rondom de Secondairy school nu vijf watertappunten waar ongeveer 25 gezinnen gebruik van maken.
Blijde gezichten bij het in werking zetten van de waterpomp, het water in de tank horen vallen, en aan het eind de watertappunten, de kranen, douches en wc’s. Voor ons zo gewoon, voor de plaatselijke bevolking in Miloso een groot wonder. “It’s amazing” hoorden we vaak zeggen. We werken altijd bewust samen met de plaatselijke bevolking, zij leren hoe ze deze klus zelf kunnen uitvoeren en een eventuele storing ook zelf kunnen repareren.
Aan het einde van de bouwperiode hebben alle mannen een mooi ‘‘plumbers certificaat’’ gekregen. Met het overhandigen zag je zichtbaar hoe trots ze waren. Piason, een geweldige man met een leeftijd van 63 jaar die altijd een enorme lach op zijn gezicht heeft, hebben we letterlijk een rondje door het dorp zien maken met zijn certificaat trots in zijn handen.
Herma en Marjon zijn een dag op pad geweest met de vrijwilligersorganisatie ‘‘Semba home based care’’. Dit is een groep vrijwilligers van de kerk die families ondersteunen die wat extra hulp kunnen gebruiken door bijvoorbeeld chronisch zieken of mensen die de zelfzorg niet aan kunnen. Bij een bezoek gaat het vaak om helpen bij praktische dingen zoals water halen, wassen, de mensen zelf wassen of koken. Wat wij bijzonder mooi vonden is dat ze voornamelijk de mensen laten weten dat de community (kerk) ze niet vergeet en God er altijd voor ze. Ze spreken hen moed in en geven ze hoop door middel van samen uit de Bijbel te lezen en bidden.
De vrijwilligers gaan al deze gezinnen te voet af en al bij al lopen ze flinke afstanden ook tijdens de warmste momenten van de dag. Ze vertelden dat ze ooit fietsten hebben gehad en dat dit het werk makkelijker maakt. De fietsen zijn kapot en er is geen kennis om deze te repareren. Het zou mooi zijn als dit in de toekomst weer mogelijk wordt gemaakt en wie weet of we hier wat voor ze in kunnen betekenen.
Tijdens ons verblijf zijn we ook bij een muziekles van de middelbare school geweest. Wat een prachtige stemmen hebben de studenten. We hebben ontroerd staan luisteren en bewonderden de kracht en moed van deze mensen. Van deze mooie klanken konden we ook elke zondag genieten als we met de lokale bevolking mee gingen naar de kerk. Dit was erg bijzonder om mee te maken. We werden heel hartelijk ontvangen en je ziet dat het echt vanuit hun hart komt. We hebben genoten van de muzikale talenten en mooie stemmen van het koor.
We hebben een paar keer mee kunnen helpen in de Health-post van Miloso, hier geloofde je je ogen niet. Het was net na het regenseizoen, wat betekende dat er veel malaria was. Veel mensen moesten hierop getest worden en bleken positief te zijn, wat waren ze ziek! Gelukkig was er een medicijn beschikbaar dat kan helpen tegen de ziekte als hiermee snel begonnen wordt. Ook hebben we geholpen bij het vaccineren van kinderen tegen difterie, kinkhoest, tetanus en polio. Buiten in de hitte stonden rijen moeders met baby’s en peuters te wachten op hun beurt en dat duurde vaak nogal even, sommigen stonden er uren. Er werd echter nooit gemopperd, mensen wachten netjes op hun beurt. Eén verpleegkundige die iedereen moest vaccineren. Een paar extra handen konden ze dus goed gebruiken. Tijdens het helpen op de Health post dacht ik er vaak aan hoe dankbaar wij mogen zijn met onze gezondheidszorg en trof het me vaak hoe dankbaar iedereen was met de hulp die ze kregen.
Een van de laatste dagen zijn we bij Francis thuis op bezoek geweest. Hij was enorm trots om zijn thuis en familie te laten zien, en heeft ons met een grote lach op zijn gezicht zijn land en huis wat in aanbouw is laten zien. Hij heeft overal enorm goed over nagedacht. In zijn ogen is hij de enige in Miloso die straks een heuse gang heeft bij de ingang van zijn huis. Tijdens het bezoek bij zijn familie waren zijn kinderen dolenthousiast en hebben we een mooie familiefoto voor ze gemaakt. Deze is nu onderweg naar Miloso met de post, met meerdere mooie foto’s die we hebben laten afdrukken voor onze lieve vrienden in Miloso.
Het “Afrika avontuur” heeft ons er bewust van gemaakt dat het een groot verschil maakt waar “je wiegje” heeft gestaan en dat mensen ondanks armoede toch gelukkig zijn met alles wat ze hebben.
Het was (weer) een bijzondere reis, we zijn dankbaar voor de warmte en hartelijkheid van deze vrienden in Miloso. We hebben veel van ze geleerd en hopen deze fantastische mensen snel weer te zien!
Hartelijke groet, Marjon, Leroy, Herma, Egbert en Dinie.